Om 05.00 vertrokken we, en om 14.00 kwamen we aan in het prachtige Krabi. In de bus leerden we Chris de Amerikaan, Alexander de Germaan en Taka de Japanner kennen. Chris was in het bezit van een flesje met enorm smerige groene thee. Ik besloot dat we met z'n zessen het flipperkastspel (zip-boink-bounce) gingen doen. In plaats van een shotje moest je een slok van de kotsthee nemen. Het was een misselijkmakende, maar geweldige busreis.

In Krabi vonden we al snel een kamer. In verband met kostenbesparing sliep ik samen met Chris en Taka in 1 tweepersoonsbed. Met de groep van 6 besloten we deze dag te vieren, en we namen een bus naar het strand van Krabi. Aldaar kochten we wat rum, limoen en ginger ale.
Met een cocktail in de hand en ons halve lichaam in de zee, keken we naar de prachtige zonsondergang. Toen we terug bij ons hotel waren ontdekten we een markt. Hier kochten Chris en ik een zakje vol gedroogde en gebakken insecten zoals sprinkhanen, meelwormen en larven.

De ochtend erop huurden we 6 motoren. Hiermee bezochten we natuurlijk-verwarmde baden. Dit was een heerlijke ervaring. Ik heb al vaker van zo'n natuurlijke bron genoten, maar niet na een natte motorrit van 1,5 uur.

Toen we genoeg hadden van deze plek bezochten we een groot natuurlijk zwembad, waarin we spelletjes deden met een bal die ik eerder die dag gekocht had. Het bekiezelde pad van 1 km bewandelde ik op blote voeten. De schoonheid van de natuur was genoeg om de pijn te vergeten. Als laatste bezochten we de ‘Blue Pool'. Bij aankomst gooide ik mijn bal erin om te kijken wie er als eerste in sprong. Niet veel later zag ik een bord met ‘verboden te zwemmen'. We hebben de bal achter moeten laten.

Die avond kon ik mijn spanning niet meer weerhouden. Na het zoveelste veel te lieve mailtje van Andrea besloot ik de dag erna met haar af te spreken op Koh Tao, het eiland ten noorden van Koh Pha Ngan.

En daar zat ik, verliefd op een boot, iedere 10 minuten schrijvend dat het 10 minuten minder lang duurde voordat ik haar weer zag. Jazeker, ik had het flink te pakken. Na een reis van 10 uur per boot en bus zag ik haar staan, op mij wachtend bij de pier. Na die avond heerlijk gedanst te hebben op het strand besloten we de dag erna samen met haar 2 Argentijnse vriendinnen naar Koh Pha Ngan te gaan.

Bij aankomst leerden we 2 Zwitserse dames van ca. 50 jaar oud kennen. Ze vertelde ons dat ze wegens omstandigheden 1 tweepersoonskamer over hadden voor 4 dagen. Deze konden wij overnemen voor 20 euro. Het was een geweldig luxe kamer met warm water, een eigen balkon en airco. Toen we naar het strand liepen ondekten we dat er ook nog een mooi zwembad bij het hotel zat. Op het strand zag ik een jongen het water in rennen. Ik had het vermoeden dat ik hem eerder gezien had. Het was Chris, de Amerikaan die ik in Krabi had leren kennen. Samen met Alex de Germaan en nog een andere Germaan huurde hij een strandbungalow. Hij vertelde mij dat er die avond een Pre-Full Moon Party was, die schijnbaar wilder is dan het officiele feest zelf. Ik haalde mijn Argentijnse vriendinnen over en we maakten er een eeeenorm bonte avond van.

In de taxi Bij aankomst op het feest hadden we gezamelijk 1 fles ‘Black Cock' in onze nek zitten. We kwamen terecht op een groot strandfeest met ca. 1000 backpackers. Er was 1 tent met populaire sukkelmuziek, 1 tent met matige houseclassics en 1 tent met snoeiharde techno. Bij de laatste tent ben ik uiteraard gebleven, en ik werd daar herenigd met 2 Franse maten die ik in Gili's had leren kennen. Na wat rondgelopen te hebben werd ik ineens opgetild met luid gejuich. Het was Ernesto de Argentijn. Hij was samen met zijn 9 Argentijnse maten uit India vertrokken om te feesten op dit eiland.

Al meerdere dagen droeg ik spullen met mij mee die verbrand moesten worden. Het waren:

- 1 licht ontvlambare muggenspray die niet langer dan 10 minuten werkte, uit China

- 1 tube zoute tandpasta

- 1 Lonely Planet van Indonesie, vanwege het hoge gehalte aan valse informatie

Deze objecten werden met veel plezier ritueel verbrand. Het was een wilde avond. In de morgen zagen we een prachtige zonsopgang. En toen het vloed werd spoelden er allerlei slippers aan, zodat ik voor Andrea en mij een extra paar kon vormen. Om 09.30 waren we terug bij ons hotel.

Tot ca. 16.00 onze roes uitgeslapen. We aten wat en spraken met de Amerikaan en de Germanen af om wat te drinken. Dit was de avond waarnaar ik 2 weken had uitgekeken. Ik had een verrassing in petto voor de feestgangers. In Makassar, Indonesie, had ik 20 feesttoeters gekocht. Ook had ik een bellenblaaspotje bij. De taxi arriveerde. De dames hadden zitplaatsen in de pick-up, de rest mocht achterin de laadbak. Hier dronken we, luidtoeterend naar politie en andere feestgangers, onze fles vodka op. Op het feest waren zo'n 4000 man aanwezig. Ze werden in grote proporties van het strand gedragen met brandwonden, glas in hun voeten of alcoholvergiftiging.

Ineens hoorde ik iets. Ik kon het haast niet geloven. Naast de technotent had zich een drum 'n bass tent gevestigd. Ik sprak met iedereen af dat wanneer iemand mij kwijt was, je mij hier kon vinden. De groep viel rustig aan, evenals de dag ervoor, uit elkaar. We hadden inmiddels een grote groep vrienden gemaakt uit Argentinie, Chili, Engeland en de VS. Er moesten 2 flessen rum doorheen die avond, en dat lukte. Iets laten werd ik lastig gevallen door de vriend van Alex, de Germaan. Hij vond dat ik schuldig was dat wij hem kwijt waren geraakt. Ik zei dat hij met zijn Germaanse vriend mee was, dus dat zijn maat verantwoordelijk moest zijn, niet ik. Hier was hij het niet mee eens, en na mij wat uitgescholden te hebben liep hij weg. Een uur laten vroeg hij of hij de taxi met mij kon delen. Opnieuw verdween hij uit mijn ogen, en sindsdien heb ik de man nooit meer gezien.

Tijdens zonsopgang kreeg ik Andrea zover om na de schuimparty mee te gaan zwemmen in de zee. Naast ons stond een feestganger wild met zijn penis te zwaaien. Hier had ik geen boodschap aan. Andrea en ik hadden enorm veel plezier. Om 10.00 namen we de taxi naar het hotel. De dames vielen in slaap, en ik raakte aan de praat met 2 Australische en 1 Engelse jongen. Ze hadden alledrie MDMA gebruikt, en ze hadden veel energie en interesse in alles. Toen ze uit de taxi stapten, kwam er een man van 70 jaar voor in de plaats terug. Ik vroeg hem waar hij naartoe ging, en niet veel laten vertelde hij mij dat hij een jaar geleden zijn vrouw had verloren. Als afleiding besloot hij te gaan reizen. Door dit schokkende verhaal vergat ik mijn fles rum uit de taxi mee te nemen. We kwamen bij het hotel aan en aten een lekker ontbijtje. Ik nam nog een duik in het zwembad en viel rond 11.30 in een 10-uur durende coma.

De tijd op Koh Phangan was nog niet voorbij. Vanuit de baai Had Salad vertrokken naar een ander strand op het eiland. Chaloklum was de volgende bestemming, en dit was een vieze tegenvaller. Hotel, eten en vervoer was slechter en duurder. Ons bed was gemaakt van schimmel, en het trok 's nachts kakkerlakken en ander ongedierte aan. We vertrokken de dag erna naar een ander strand, Had Rin, het strand waar de grootste feesten worden gehouden. Hier vonden we een leuke kamer, en diezelfde avond was er een after-after-after-Full Moon Party. Dit werd gevierd door zo'n 150 backpackers. We hebben Koh Pha Ngan compleet uitgewrongen. We hadden geen energie meer..

We vertrokken naar Bangkok, waar de grootste markt van Thailand op ons wachtte. De reis duurde 12 uur. Bij aankomst om 04.00 waren de eerste 15 hotels vol, dus we liepen voor niets 1,5 uur met onze backpacks rond. Toen we om 06.00 eindelijk een plek gevonden hadden vielen we direct in slaap. 4 uur later stonden we weer op om wat te eten en tot in de late uurtjes over de markten van Bangkok te wandelen. Met meerdere tassen vol koopjes gingen we terug naar het hotel.

De 4 dagen in Bangkok vlogen voorbij. Niet omdat we veel plezier hadden, maar omdat de combinatie van smog, drukte en warmte je snel moe maakt. De hoogtepunten en dingen die me opvielen in Bangkok:

- De night market. Nog nooit zo'n grote markt gezien. De prijzen waren hoog voor Thailand, maar vergeleken met Nederland is alles goedkoop. Aldaar kocht ik veel teveel kerstcadeaus, waardoor ik geen andere keuze had dan het in een postpakket naar huis te sturen.

- Tegenover ons hotel stond een jeep, omgebouwd tot gypsy-jazz cafe. Het was een leuke spot om mensen te leren kennen, maar de eigenaar kon niet met zijn poten van de vrouwelijke bezoekers afblijven.

- De grote hoeveelheid ladyboys

- Een artiest die fungeerde als eenmansband met o.a. een gitaar en mondharmonica

- De gigantische torens Heineken die we bestelden

- Het goedkope eten rondom Chinatown

- De verkopers die slecht waren in onderhandelen, snel boos werden en soms zelfs agressief. Andrea werd zelfs uitgescholden en geduwd door een van de verkoopsters.

- Onze veel te kleine kamer. Het pad naar de badkamer was geblokkeerd als we onze tassen niet op het bed legden.

In de bekende marktstraat Khao San Road stonden dj's met hun tafel en een koelkast. Hun doel was mensen aan te trekken. Weinig gingen erop in, maar Kristel, Yamila, Andrea en ik waren wel in voor een dansje. We gooiden er wat bier tegenaan en daar gingen we weer. De eerste club die we bezochten was mooi, maar de muziek was kut. De DJ gaf ieder nummer een intro van 2 minuten met de standaard dance-fills, en de outro was eveneens kak. Ik wilde er snel weg. De volgende club was ook mooi, maar onze entree was minder. We werden weggestuurd omdat we bier meenamen. Buiten dronken we het bier op en leerden we 1 Duitser, 2 Zwitsers en 1 Pool kennen. Toen het bier op was gingen we weer naar binnen. Omdat we niet direct iets bestelden, maar even wachtten op onze vrienden, begon het personeel tegen mij en Andrea te schreeuwen. We besloten ergens anders heen te lopen, maar ze kwamen ons overal achterna. De muziek was bagger, drank was duur en personeel onaardig. De avond was gesloopt.

De morgen begon 3 uur later dan onze bedtijd. Hierdoor waren we allemaal brak. We hadden geen tijd voor ontbijt, want de dag des onheils was aangebroken. Andrea vertrok terug naar Buenos Aires. Gezamelijk trokken we naar het vliegveld om een emotioneel afscheid te realiseren. Het was een sombere dag.

Yamila en Kristel stelden voor om nog een paar dagen samen verder te reizen, om over het verlies heen te komen. Dit was een zeer verstandige keuze. Ik heb me niet verveeld en heb me niet overgegeven aan alcohol+sigaretten. Ik ben trots op wat er gebeurd is, en tevreden dat ik dit ooit heb mee mogen maken. In mijn ogen is ze een dame van perfectie, en ik zal nooit spijt hebben van de dingen die ik niet heb gedaan. Wie weet ligt er een toekomst voor ons in het heden. Tot die tijd blijven we beide realistisch en genieten we van onze herinneringen.

De dag na het afscheid vertrok ik met mijn Argentijnse gezelschap met een 15-uur durende trein naar Chiang Mai. Inmiddels was mijn visum al 1 dag verlopen, en de boete is zo'n 12 euro per dag. Ik haaste me naar de immigratiedienst om nog snel een verlenging aan te vragen, en voor een zure 60 euro kreeg ik 7 dagen extra in Thailand. Hiervan benut ik er slechts 3.

De volgende dag stond ik tijdig op om mijn postpakket naar huis te sturen. Ook dit was een tegenvaller. In plaats van de verwachtte 4kg, woog mijn pakket 9kg. Ook moest ik kiezen tussen 1-2 weken of 3-4 weken. Omdat het pakket met Kerst in Maarheeze moet zijn koos ik voor de snelste verzending. Dit kostte me 90 euro.

Van de kosten die ik afgelopen 2 dagen gemaakt heb zou ik een maand accomodatie kunnen betalen. Vanmorgen heb ik een Thaise kookles gehad. Leerzaam en leuk, maar niet professioneel. Het prikkelde me om weer op hoog niveau te koken.

Mijn open liefdeswond heeft een korst kunnen ontwikkelen, en hierdoor heb ik besloten morgenvroeg naar Laos te vertrekken om weer alleen verder te reizen..