Na een beetje rondgelopen te hebben in Lovina bedacht ik me dat ik hier beter weg kon gaan. Zonde, want het is een prachtige plek.

Ik merkte al snel dat heel Bali opgezet is voor toeristen. Ik kan door de hotels de cultuur niet waarderen.

De dag erna vertrok ik in de morgen naar Kuta, om na 1 avond uitgaan een vlucht naar Makassar te nemen. Zoals altijd liep niets zoals gepland. Na ruim een uur rondgelopen te hebben vond ik een plek om voor 4 euri te slapen.

Ik ging naar het strand om te kijken of het werkelijk zo magisch is als de Lonely Planet mij vertelde. Een saai strand met overal bars en clubs, waar je tegen woekerprijzen een kleine Bintang (cheap bier) kon krijgen.

Eenmaal zittend op het strand leerde ik iemand uit Bangladesh kennen. Hij kon niet goed Engels, en moest binnen 4 uur zijn vliegtuig halen. Het was een aardige man met vreemde normen en waarden. Zo wierp hij lachend zijn lege batterijen in de zee. Niet veel later werd ik aangesproken door een Argentijnse jongen, genaamd Ernesto. Hij werd wegens ongeldig visum geweigerd in India. Hij besloot even 1 week naar Bali te gaan zonder planning. We raakten aan de praat, en al snel kwam bovendrijven dat wij beide wel in the mood waren voor veeeel bier. We hebben allebei een schaars budget, dus gingen we inkopen doen in een supermarkt. Daar vonden we een fles Balinese tjapkloeklikeur voor weinig geld. Deze drank was uitstekend mixbaar met sinaasappelsap. We waren klaar voor een wilde avond.

Die avond maakten we op het strand plannen. We besloten samen naar de Gili Islands in Lombok te gaan. Dit zijn 3 eilandjes die niet overbevolkt zijn, en ook niet extreem overvallen door toerisme. De avond ging nog lang door, en overal leerden we dronken mensen kennen. We raakten elkaar kwijt en vonden elkaar weer terug, zoekend naar een plek om een goedkoop biertje te vinden. Aldus, een hele gezellige avond.

De morgen erop waren we gebroken mannen. We moesten om 06.00 in een busje naar de haven gebracht worden, een rit die niet over rozen ging. Wilde bochten, vloekende chauffeur en erg zware oogleden.

Toen we aankwamen bij de haven namen we een boot naar Lombok, die er 5 uur over deed. Hierop hebben we onszelf tegen de grond gesmeten om de kater uit de boom te kijken. Ik voelde me enorm brak, en ik lag midden op een drukbezochte trap te snurken. Het was het allemaal waard, toch nog 1 leuke dag in Bali gehad..

Aangekomen in Lombok namen we een busje naar een andere haven, onderweg genietend van wilde aapjes. Bij de haven stapten we met een 20tal backpackers op een kleine instabiele boot die ons naar Gili Trawangan bracht.

Het eiland is vergelijkbaar met Koh Pangan in Thailand. Het heeft witte stranden met helderblauwe zee en koraalriffen. Je kunt iedere dag de keuze maken om los te gaan met bier, wiet, paddo's of Indonesische kokoswijn genaamd Arak. Helaas staat er de doodstraf op drugs in dit land, en ze zijn niet bang om een bloedtest te doen. Verder hangt er op het eiland een heerlijke Carribische stemming en ik betaal net 4 euro voor mijn bungalow.

Vrinden, ik ga een fiske bouwen!! Gr'z